Page 57 - วารสารเล่มที่1ปี62
P. 57
มองอดีตกับปัจจุบัน ของ หน่วยบัญชาการทหารพัฒนา
“โลกเราเปลี่ยนไปเยอะการท�างานก็เปลี่ยน แต่ก่อนใช้แรงงาน
ในการท�างานเยอะกว่า แต่ในสมัยปัจจุบันต้องมีรูปภาพประกอบ
ขั้นตอนอย่างนั้นขั้นตอนอย่างนี้ ตัวอย่างเมื่อก่อนผมปลูกหญ้าก็ช่วย
กันปลูกให้เสร็จแล้วก็ถ่ายรูปรายงาน ส่วนสมัยนี้ ต้องท�างานเป็น
ขั้นตอน ถ่ายรูปเป็นขั้นตอนมากเกินไป เหมือนให้ความส�าคัญการถ่าย
ภาพมากเกินไป ในความคิดของผม คนสมัยก่อนเค้าท�างานโดยไม่ต้องสั่ง
เราหรือเจ้าหน้าที่ภายในหน่วยเป็นคนวิ่งหางาน “จ่าครับ หมู่ครับ
มีอะไรให้ผมท�าไหม” แต่สมัยนี้ผู้บังคับหน่วยต้องประสานงานเอง เลยมี
ความรู้สึกคิดถึงสมัยก่อน ยิ่งปัจจุบันการพัฒนาอาคารของหน่วยให้
มีความเจริญเพื่อความสะดวกในการปฏิบัติงาน แต่กลายเป็นไม่วิ่ง
เข้าหางานต้องใช้การสั่งการมากขึ้น อย่างเช่น เมื่อสมัยเริ่มต้นท�างาน
ที่หน่วยส่งเสริมการเลี้ยงปศุสัตว์ภาคใต้ อาคารกองบังคับการยังเป็น
หลังคามุงแฝก สมัยนี้เป็นอาคารถาวร แต่ทุกคนตั้งใจและพร้อมใจ
ท�างานเพื่อการพัฒนาอย่างเต็มที่ อยากให้ทุกคนรักและศรัทธาในงาน
ของเราเพื่อเราจะได้ท�างานอย่างเต็มภาคภูมิ เหมือนอย่างคติในการ
ท�างานของผมคือ “แม้นไม่ท�าดีในแดนดิน จะถวิลถึงสวรรค์นั้นอย่าหมาย”
เหตุการณ์จากการปฏิบัติงานที่ผมยังจ�าได้ดี ในช่วงน�้าท่วมเมื่อ
ปี พ.ศ.๒๕๕๔ ผมได้เข้ามาช่วยผู้ประสบภัยในพื้นที่กรุงเทพ (พื้นที่ส่วน
กลาง) ได้ช่วยคนที่เสียชีวิต ครั้งนั้นผมยังจ�าได้ดี มีแต่คนมุงดูแต่ไม่มีใคร
ช่วย ผมเข้าไปประคองตัว และใส่เสื้อให้ผู้ตาย ที่ท�าได้เพราะเรารู้สึกถึง
หน้าที่และความรู้สึกของเรา อีกเหตุการณ์หนึ่ง ศูนย์การเรียนรู้เศรษฐกิจ
พอเพียงฯ ในครั้งที่เริ่มต้นจัดท�าศูนย์การเรียนรู้ มีการแบ่งพื้นที่เพื่อท�า
นาปลูกข้าว ขณะเริ่มไถนาเพื่อปรับปรุงพื้นที่ก็เจอลูกระเบิดเก่าท�าให้
แต่ละคนตกใจ แต่ดีเป็นลูกระเบิดเก่าเลยไม่เป็นอันตรายใดๆ
ตลอดการท�างานความตั้งใจและปฏิบัติตนให้เป็นตัวอย่างที่ดี
รอยยิ้มของประชาชนในอดีตจนถึงปัจจุบันยังคงเป็นแรงผลักดัน
ในการท�างานของผมอยู่เสมอ
วารสาร 55
ทหารพัฒนา
