Page 57 - Magazine ทหารพัฒนา
P. 57
ประวัติในชีวิตรับราชการทหาร
เมื่อย้อนไปเมื่อเดือน เมษายน พ.ศ.๒๕๔๓ กระผมได้
จบการศึกษาจากโรงเรียนช่างฝีมือทหารและได้บรรจุใน
ต�าแหน่ง จนท.สื่อสาร หน่วยบริการและสนับสนุน นพค.๔๒
สนภ.๔ นทพ. อ.เบตง จ.ยะลา (อัตรา ส.อ.) ซึ่งในขณะนั้นมี
พ.อ.วิธาน ขอบคุณ (ยศในขณะนั้น)ต�าแหน่ง ผบ.นพค.๔๒
สนภ.๔ นทพ. เป็นผู้บังคับบัญชาท่านแรกของกระผมในชีวิต “ดีใจที่ทหารของพระราชามาเยี่ยม และมาช่วยชาวบ้าน”
รับราชการทหาร ท่านได้มีความเมตาต่อนายสิบใหม่ ท่านเป็น ค�าๆ นั้นคือค�าที่จุดประกายและท�าให้ผมเริ่มเข้าใจว่าเราเป็น
ทั้งครู และเปรียบเสมือน พ่อคนที่สองของกระผม โดยกระผม อะไร และต้องท�าอะไร เพราะก่อนหน้านี้ยังสับสนในตัวตน
ได้ปฏิบัติหน้าที่ตามต�าแหน่งที่เข้ารับการบรรจุคือเจ้าหน้า ว่าจะท�าไปเพื่ออะไร แต่พอได้ยินแบบนี้เกิดความภาคภูมิใจ
สื่อสารอยู่ประมาณ ๖ เดือนหลังจากนั้นได้มาปฏิบัติหน้าที่ ในการเป็นนักรบสีน�้าเงิน ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ภาพที่
ในต�าแหน่ง เจ้าหน้าที่กิจการพลเรือน โดยได้มีโอกาสออก คุณตาแก่ๆชาวไทยมุสลิม พูดภาษาไทยค�าสลับกับภาษา
ช่วยเหลือ และพบปะกับพี่น้องประชาชนทุกอ�าเภอใน มาลายูค�า ยังจ�าจนถึงวันนี้ ซึ่งต่อมาในปี พ.ศ.๒๕๔๘ หน่วย
จว.ยะลา ที่หน่วยออกชุดพัฒนาการเคลื่อนที่ หรือชุด ชพค. ได้ย้ายจากที่ตั้งเดิมมาอยู่ที่ บ.ลีตอ ต.บาโร๊ะ อ.ยะหา จ.ยะลา
ในสมัยนั้น มีเหตุการณ์อยู่หนึ่งครั้งที่ผมไม่เคยลืม เมื่อปี พ.ศ. ผมได้รับภารกิจเพิ่มขึ้นหลายอย่าง โดยที่ส�าคัญได้รับหน้าที่
๒๕๔๕ ใน ต.ตลิ่งชัน อ.บันนังสตา จว.ยะลา หน่วยฯ จัด เป็นหัวหน้าชุดนักจัดรายการวิทยุของหน่วย ซึ่งในขณะนั้น
ชุด ชพค.ออกช่วยเหลือราษฎรในพื้นที่ดังกล่าว ผมได้พบ หน่วยมีสถานีวิทยุและออกอากาศทุกวัน ซึ่งผมก็มีโอกาส
กับคุณตาแก่ๆ ท่านหนึ่ง พูดภาษาไทยค�าสลับกับภาษา ได้ท�าและท�าให้มีประชาชนรับฟังรายการของหน่วยเป็น
มาลายูค�า ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แต่พอจับใจความได้ว่า จ�านวนมาก ถึงแม้หน่วยจะย้ายที่ตั้งมาอยู่ในที่ใหม่แล้วก็ตาม
แต่ภารกิจหน้าที่ที่ผมจะต้องออกพบปะประชาชนในพื้นที่ยัง
เหมือนเดิม แต่ในคราวนี้ไม่เหมือนแต่ก่อนเพราะว่ามันเกิด
ปัญหาความไม่สงบในพื้นที่ ท�าให้ท�างานล�าบากขึ้น ต้องจับ
อาวุธเพื่อป้องกันตนเอง และอีกอย่างที่ส�าคัญหนึ่งที่ท�าให้
ผมคิดว่าอาจจะได้รับอันตรายจากผู้ก่อความไม่สงบในพื้นที่
คือราษฎรในพื้นที่เริ่มรู้จักผมเนื่องจากถูกเชิญไปเป็นพิธีกร
ตามงานทั้ง ระดับ ต�าบล อ�าเภอ และจังหวัด ตามล�าดับ
เพราะเราท�าในที่สว่างแต่คนคิดร้ายท�าในที่มืดเรามองไม่เห็น
เขา แต่เขามองเห็นเรา นั้นคือสิ่งที่คิดในขณะนั้น แต่ผมก็
คิดเสมอว่าหากเราท�าดี คิดดี ก็จะปลอดภัย ผมเชื่ออย่างนั้น
วารสาร 55
ทหารพัฒนา
