Page 107 - วารสารทหารพัฒนา ปี64 ฉบับที่ 2

77

อาการของโรค (Clinical signs)
สัตว์ทเป็นโรคจะแสดงอาการไข้สูงได้ถึง 41 องศา
่�
ื
่
เซลเซยส ซม เบ�ออาหาร ซบผอม เย�อจมูกอกเสบ เย�อตาขาว
ั
ื
ื
ู
ึ
่
�
้
ิ
อักเสบ มปริมาณนาลายมากกว่าปกต ต่อมนาเหลืองบวมโต
้
�
ั
ทวร่างกาย เกิดตุ่มบริเวณผิวหนังขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง
�
ประมาณ 2-5 ซม. บริเวณหัว คอ ขา เต้านม อวัยวะเพศ
่
ภูายใน 48 ชม. หลังจากแสดงอาการป่วย โดยตุ่มมลักษณะ
้
ึ
ั
ิ
็
ู
�
ึ
�
ั
แขง กลม นนขนจากผวหนงโดยรอบดงภูาพท่ 2 ซง ในระยะ
่
ื
เร�มต้นเชอจะแพร่กระจายในกระแสเลือด เกิดตมนูนทม ่
�
ิ
่
้
ุ
่�
่
ิ
็
ึ
้
ื
็
่
้
ขนาดใหญและกลายเปนเนอตาย มแผลเปนเกดขนและ ภาพที่ 2 แสดงส่วนตุ่มนูนทเกิดขึ้นหลังการติด LSD
ู
่
่
คงอยเป็นเวลาหลายเดือน ส่วนตมนูนขนาดเล็กสามารถ
ุ
�
่
้
หายได้เร็วกว่าสามารถพบตมนา หรือแผลจากการแตก พยาธิ์ิวิทยา (Pathological)
ุ
่
่
ื
้
ิ
้
้
�
้
ุ
ของตมนาได โดยแผลเหล่านสามารถทาให้เกดการติดเชอ จากการติด LSDV ไวรัสมการเจริญเติบโต เข้าสู่
�
่
�
ื
�
ิ
�
แทรกซ้อนได้ (Secondary infection) ในบริเวณเยือเมือก กระแสเลือดจนทาให้เกิดไข้และมักไปเพ�มจานวนของเช้อ
�
�
ในช่องปาก ทางเดินอาหารหลอดลม และปอดได้ อาจพบ ไวรัสท่ผิวหนังก่อให้เกิดตุ่มนูน อย่างไรก็ตาม อาการท่ปรากฏ
่
�
�
การบวมน�้าในบริเวณส่วนท้อง ส่วนขาของตัวสัตว์ ซึงจะส่ง สามารถแบ่งการเปลยนแปลงของรอยโรคออกเป็น 4 ระยะ
ผลให้สัตว์ไม่อยากเคล�อนไหว ในพ่อพันธุ์อาจจะส่งผลให้เกิด ตามรายงานของ Namazi F.และTafti A.K., 2021 ดังน ่ ้
ื
ั
การเป็นหมันช�วคราว หรือถาวรได้ สาหรับแม่พันธุ์อาจจะส่ง 1. ระยะท� 1 (4-7 วันหลังการติดเช้อ) พบการบวม
่
�
ื
ผลให้เกิดการแท้งและเกิดการกลับสัดช้า โคส่วนมากท ่ � เป็นตุ่มหรือแผ่นหนา (plaques) ขนาด 1-3 เซนติเมตร
ติดเชื้อสามารถหายจากโรคอย่างช้า ๆ แต่ยังคงพบรอยโรค ซึงเป็นบริเวณทไวรัสฟักตัว
่�
�
�
ทผิวหนัง นานมลดลงและซูบผอมได้ หากอาการรุนแรง 2. ระยะท่� 2 (6-18 วันหลังการติดเชื้อ) เชื้อเข้าสู่
่
้
�
โคก็สามารถเสยชวิตได้เช่นกัน (EFSA, 2015) กระแสเลือดและมการแพร่กระจายของไวรัสโดยสารคัดหลง � ั
่
่
่
ในส่วนของสัตว์ท่ติดเช้อแต่ไม่แสดงอาการ จากช่องปากและจมูก
ื
�
(Subclinical) รอยโรคส่วนใหญ่จะอยู่ช้นใต้ผิวหนัง 3. ระยะท่� 3 (7-19 วันหลังการติดเชื้อ) พบต่อม
ั
(Subcutaneous) จนถึงช้นกล้ามเน้อ มักจะพบก็ต่อเม�อ นาเหลืองตามจุดต่างๆบวมโต และม่ตุ่มเพ�มข้นตามร่างกาย
ื
ื
ั
�
้
ึ
ิ
่
่
มการน�าเข้าโรงเชือดหรือมการผ่าซากเพือชันสูตร รอยโรค
�
มักพบในอวัยวะของระบบหายใจ และพบแผลหลุมตาม 4. ระยะท่� 4 (42 วันหลังจากม่ไข้) ระยะน่ ้
เยอเมือกบริเวณทางเดินอาหารโดยเฉพาะกระเพาะแท้ จะสามารถพบเชื้อไวรัสในน�้าเชื้อพ่อพันธุ์
ื
�
ื
�
ิ
�
่�
หรือทเรยกกันว่า Abomasum พื้นผิวบริเวณรอบรอยโรค การเพมจานวนของเช้อไวรัสในเซลล์ (Intracellular)
่
�
่
้
มักม่การบวมนาและม่เลือดออก และในบางกรณ่สามารถ ทเซลล์ไฟโบรบลาสท์ (Fibroblasts) เซลล์เม็ดเลือดขาว
�
พบรอยโรคดังกล่าวได้ทเต้านม ปอด กระเพาะปัสสาวะ ไต (Macrophages) เซลล์เปอริซัย (Pericytes) และเซลล์
่�
ั
ื
�
�
ิ
ุ
ื
มดลูก อัณฑะ (FAO, 2017) จากการรายงานของ Spickler เยอบ (Endothelial cells) ทาให้เกดการอกเสบของเส้นเลอด
้
A.R., 2008 พบว่าม่การอักเสบของข้อต่อ (synovitis) (Vasculitis) และเกิดการอักเสบของต่อมน�าเหลือง

และเส้นเอ็นต่าง (tendosynovitis) ร่วมด้วย (Lymphangitis)
ี
ปีท่ 45 ฉบับที่ 2 พฤษภาคม - สิงหาคม 2564
Volume 45 Issue 2 May - August 2021