Page 34 - วารสารเล่มที่1ปี62

ช ว น ค ิ ด
สะกิดใจ

ร.อ. ทิวา ค�าภีระ
เยียวยาใจด้วยความรัก

เกื้อจิตร แขรัมย์ เป็นพยาบาลที่ท�างานกับผู้ป่วย ยืนนิ่งให้เขาจับ เด็กหนุ่มคนนี้จับแขนพยาบาลโดยไม่พูดอะไรเลย
ระยะท้ายมานานนับสิบปี เธอได้พบผู้ป่วยจ�านวนนับไม่ถ้วน แต่มี ถึงครึ่งชั่วโมง พยาบาลก็ให้จับนานเป็นครึ่งชั่วโมง โดยไม่ได้พูดไม่
น้อยคนที่ก่อความสะเทือนใจได้มากเท่ากับวัยรุ่นคนหนึ่งซึ่งอายุ ได้คุยอะไรกันเลยจนกระทั่งเพื่อนพยาบาลอีกคนหนึ่งเห็น แล้วก็
ประมาณ ๑๗ ปี ผู้ป่วยคนนี้ก�าพร้าพ่อแม่ ตั้งแต่อายุ ๒ ขวบ พ่อ พูดว่า “ไม่มีงานท�าหรือไง ไปยืนให้มันจับแขนอยู่ได้ ต้องฉีดยา
แม่ เสียชีวิตเพราะเอดส์ อยู่กับยาย ยายเลี้ยงเด็กคนนี้มาจนโต คนไข้อีกมากมาย” แต่พยาบาลคนนั้นเข้าใจความรู้สึกของคนป่วย
ยายยากจนมาก มีอาชีพหาของเก่าหรือคุ้ยขยะขาย พออายุ ๑๗ ปี จึงยืนนิ่งให้เขาจับแขนต่อไป ฝ่ายคนป่วยเมื่อได้ยินอย่างนั้น
ก็เป็นมะเร็งกระดูก แล้วลามไปที่สมอง มารักษาตัวที่โรงพยาบาล เลยพูดว่า “หมอครับ พอแล้วครับ ชีวิตผมต้องการแค่นี้แหละ
บุรีรัมย์ ไม่นาน ก็ถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา ครับ หมอไปท�างานเถอะครับ ผมเข้าใจดี” ว่าแล้วเขาก็ปล่อยมือ
ทีแรกเด็กหนุ่มไม่ยอมไป อ้างว่าไม่มีเงิน ต้องช่วยยายหาเงิน แต่ ตีหนึ่งคืนนั้นเขาก็จากไป วาระสุดท้ายของเด็กหนุ่มคนนี้ต้องการ
ภายหลังก็ยอมไป ปรากฏว่า ๓ วันต่อมา โรงพยาบาลมหาราชฯ แค่นี้ คือจับแขนพยาบาล แล้วเขาก็เจาะจงพยาบาลคนนี้ เขาคง
แจ้งให้โรงพยาบาลบุรีรัมย์มารับเขากลับ เพราะว่าเขาไม่ให้ สังเกตเวลาพยาบาลคนอื่นมาพลิกตัว มาฉีดยา มาให้ยา ก็ท�าไป
ความร่วมมือ เอาแต่ร้องว่าจะกลับบ้านท่าเดียว จะกลับไปหายาย ตามหน้าที่ แต่พยาบาลคนนี้มีท่าทีใส่ใจคนป่วย ท�าด้วยความ
เขารักยายมาก ห่วงยาย กลับมาที่โรงพยาบาลบุรีรัมย์ อาการ อ่อนโยน เขารู้สึกประทับใจในน�้าใจของพยาบาลคนนี้ จึงปรารถนา
แย่ลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งเข้าสู่ระยะสุดท้าย มะเร็งลามไปที่สมอง จะได้สัมผัสเธอก่อนตาย เป็นความปรารถนาที่จะได้รับความรัก
และลูกอัณฑะ พยาบาลคุยกับยายก็ทราบว่า เขามีน้องอีกคนหนึ่ง ความใส่ใจ ในวาระสุดท้ายของชีวิต ทั้งชีวิตอาจจะไม่เคยได้รับการ
น้องร่วมพ่อแม่เดียวกันแต่ไม่เคยได้พบเจอกันเลย เพราะน้องไปอยู่ สวมกอด หรือการสัมผัสด้วยความอ่อนโยนมาก่อน ยายเองก็คงจะ
กับย่า พยาบาลจึงไปตามหา เพราะว่าเขาใกล้เสียชีวิตแล้ว อยาก ไม่ได้ท�าอย่างนั้นกับเขา เขาจึงขาดความรักมาตั้งแต่เล็ก ความรัก
ให้ได้พบน้อง มีโอกาสมาดูใจ ของยายคงไม่พอเพียง เพราะว่ายายต้องท�ามาหากิน มีคนจ�านวน
น้องสาวอายุ ๑๕ ปี แม้จะไม่เคยรู้จักหรือเห็นหน้าพี่ชาย ไม่น้อย เมื่อจะตายมีสิ่งเดียวที่ เขาปรารถนา คือการได้รับความรัก
มาก่อน แต่พอมาเยี่ยมก็เอาเงินมาให้ซื้อนมกล่องมาให้ ๑ ห่อ มาเติมเต็ม ส�าหรับบางคน เพียงแค่ใครคนหนึ่งมีเมตตายอมให้เขา
คนป่วยเห็นก็ดีใจมาก นม ๑ ห่อนี้เขาไม่กินเลย เก็บไว้ที่หัวเตียง จับแขน เขาก็มีความสุขแล้ว สามารถที่จะตายอย่างสงบ ทั้งที่เจ็บ
บางทีก็เอามาลูบมาคล�า เพราะว่าไม่เคยได้ของขวัญจากใคร ไม่เคย ป่วยด้วยโรคร้าย
มีใครมาเยี่ยมนอกจากยาย ทุกวันยายมาเยี่ยมก็เดินมาจากบ้าน เรื่องนี้ชี้ให้เห็นว่าความรักเป็นสิ่งส�าคัญมาก คนเราถ้า
แล้วกินข้าวถาดเดียวกับหลาน เพราะจนมาก ช่วงหลัง ๆ หมอ พร่องความรัก ก็จะทุกข์ทั้งใจ ทุกข์ทั้งกาย แต่หากได้รับความรัก
ต้องให้มอร์ฟีนทุก ๓ ชั่วโมง เพราะเขาปวดมากจนกระทั่งวันหนึ่ง ความทุกข์กาย และความทุกข์ใจก็บรรเทาได้ บางครั้งแม้เยียวยา
พยาบาลจะมาให้มอร์ฟีน เขาจึงพูดว่า “หมอครับ ยาแก้ปวด กายไม่ได้เพราะโรคที่เป็นอยู่มันหนัก แต่ความรักก็เยียวยาใจได้
มอร์ฟีนใช่ไหมครับผมไม่ปวด ผมไม่เอาได้ไหมครับ ฉีดแล้วมัน อย่างน้อยก็ในวาระสุดท้ายของชีวิต
ไม่มีประโยชน์” ว่าแล้วเขาก็พูดต่อ “ผมขอนิดเดียวได้ไหมครับ” ที่มา : ข้อธรรม ค�าสอน พระไพศาล วิสาโล
ว่าแล้ว เขาก็เอื้อมมือไปจับแขนพยาบาลไว้แน่น พยาบาลก็ใจดี ภาพประกอบ : https://images.thestar.com/

32 วารสาร
ทหารพัฒนา